Gesta vredna pažnje. Od Dositejeva vremena na ovamo, Novi Sad i Vojvodina prednjačili su glede stavljanja na dispoziciju i korist svome rodu, u zemlji i rasejanju u pogledu svojih naučnih, kulturnih i stvaralačkih kapaciteta.
Kako u starini, u nekim institucijama kulture u nas, sa sedištem u Novom Sadu, a ugaonim i referentnim za naš narod i lokalnu sredinu, manir humanosti i altruizma održao se i do današnjih dana.
Upravo ovako bi se mogla okarakterisati, združena aktivnost Matice srpske, Biblioteke Matice srpske, te Gradske biblioteke Novog Sada, koje su u promptnoj reakciji odgovorile na molbu Srpske crkvene opštine u Klagenfurtu i prikupile 500 naslova i svojih izdanja, kojima su obogatile bibliotečki fond, srpske manjinske zajednice u austrijskoj regiji Koruške. U ime kolega iz Matice srpske, Gradske biblioteke, i same Biblioteke Matice srpske, o ovoj plemenitoj gesti, progovorio je, pesnik i upravnik BMS, Selimir Radulović:
– Ima mnogo reči o knjigama i bibliotekama kojima se zaokružuje njihov značaj u svetu novih komunikaciono-informacionih tehnologija. Tako su, recimo, biblioteke nazivane ogledalom vaseljene, jedinstvenim katedrama života, istinskim lekom za dušu, ali je svaka reč praćena brigom kako da ostanu ono što su oduvek bile – knjigohranilišta. Stoga je neophodno reći – budućnost biblioteka nije tehničko-tehnološko, već kulturno, vrednosno, ako hoćete i državno pitanje. Njihov status, u bilo kom kulturnom modelu, ne overava samo odnos prema prošlosti i tradiciji, prema predanjskoj svesti, već i prema budućnosti.
Informacija koju smo dobili, povodom odluke Srpske crkvene opštine u Klagenfurtu (Austrija) da se, u pravoslavnom hramu, koji je podigla srpska pravoslavna zajednica, oformi biblioteka, ispunjava nas radošću. Matica srpska, Biblioteka Matice srpske i Gradska biblioteka u Novom Sadu obezbediće za te potrebe reprezentativne naslove iz oblasti nacionalne istorije, književnosti i filozofije, odnosno, omogućiće da ovo novo knjigohranilište započne s radom u punom kapacitetu.
Nije bez razloga Horhe Luis Borhes, jedinstveni bibliotekar i bibliograf, u knjizi prepoznavao lavirint, vrt, sliku sveta, sliku vremena, pokušavajući da izvaja jedinstveni torzo svetske kulture. Kao što gladni komad hleba moli, tako i mi, danas i ovde, u ubrzanom toku savremene reke banaka i tehničkih vešala, u virusnoj groznici, utehu duši našoj tražimo. Stoga se, danas, više nego ikada, potvrđuje istina kad se kaže da bi sva slava sveta nestala da Gospod smrtnicima nije podario lek u obliku knjige. Neka taj lek nađe svoju istinsku meru u novoj biblioteci Srpske crkvene opštine u Klagenfurtu – zaključuje Radulović, nadahnuto.
Kako saznajemo iz razgovora sa, magistrom istorije i predstavnikom srpske emigracije u Koruškoj, Mihajlom Savićem na ideju da se obrate Biblioteci Matice srpske i drugim ustanovama od nacionalnog značaja u povodu uvećanja bibliotečkog fonda Crkvene opštine Klagenfurt, došli su spontano:
– Srpska pravoslavna crkvena opština u Koruškoj, sa sedištem u prestonici pokrajine Klegenfurtu, osnovana je 1994. Godine,kada je sveštenik, Ljubomir Radovanov, poreklom iz Sakula kraj Opova, u Banatu, preuzeo službu i brigu nad lokalnom pravoslavnom zajednicom. Danas ona broji preko 3.000 duša sa rastućom tendencijom. Nakon osnivanja parohije, 2007. godine, započeto je sa izgradnjom crkvenog objekta u predgrađu Klagenfurta, pod nazivom Vetrinje, a koje je istorijski specifično i po tome što se na toj lokaciji za vreme Drugog svetskog rata nalazio sabirni logor, za kasnije postradale srpske vojne zarobljenike. Ideja za osnivanjem biblioteke rodila se spontano,a u toku finalizacije projekta stvaranja crkvene opštine i izgradnje infrastruture, crkve. Prirodno je bilo stvoriti i biblioteku u cilju očuvanja srpskog maternjeg jezika i kulturnog identiteta. U tom kontekstu, zahvalni smo predstavnicima naših ustanova kulture u Srbiji i Novom Sadu, MS, BMS i GBNS što su prepoznali naše napore i htenja u pogledu popularizacije, negovanja i baštinjenja naše naučne, filosofske i stvaralačke misli, ovom donacijom – rekao je, istoričar Savić.
Autor: Teodora Ž. Janković
Foto: Pixabay, privatna arhiva
